جراحی فک، یا جراحی ارتوگناتیک، یک روش جراحی تخصصی است که برای اصلاح ناهنجاری‌های ساختاری فک‌ها و دندان‌ها انجام می‌شود. این ناهنجاری‌ها می‌توانند منجر به مشکلاتی در جویدن، تنفس، تکلم و همچنین ظاهر صورت شوند. در این نوع جراحی، جراح فک با تغییر موقعیت استخوان‌های فک، نسبت بین دندان‌ها و فک‌ها را اصلاح می‌کند و باید با مشورت یک متخصص جراحی فک و صورت بدانید که اول جراحی فک انجام دهیم یا عمل بینی؟ این مقاله به بررسی هر آنچه که باید از این جراحی بدانید، می‌پردازد. با مطالعه این مقاله، خوانندگان می‌توانند درک بهتری از جراحی زیبایی فک و تصمیم‌گیری آگاهانه‌تری در این زمینه داشته باشند.
جراحی فک چیست
فرآیند عمل جراحی فک معمولا شامل برش‌هایی است که ممکن است داخل دهانی باشند تا آثار برش‌ها به طور مستقیم قابل مشاهده نباشند یا در برخی موارد ممکن است برش‌های خارجی برای دسترسی بهتر به نواحی خاص فک ایجاد شوند. بسته به نوع و شدت ناهنجاری، جراحی ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان و دوره‌های طولانی‌تری برای بهبودی داشته باشد.
این نوع جراحی به طور قابل توجهی می‌تواند بهبودهایی در عملکرد دهان و دندان، تنفس راحت‌تر و ظاهر صورت فرد به دنبال داشته باشد. به طور کلی، نتیجه این جراحی می‌تواند به فرد کمک کند تا مشکلات عملکردی و زیبایی که از ناهنجاری‌های فک ناشی می‌شود، رفع شوند و کیفیت زندگی آن‌ها بهبود یابد.
عمل جراحی فک یک روش پزشکی پیچیده است که به اصلاح ناهنجاری‌های فک بالا، پایین یا هر دو فک می‌پردازد. این جراحی معمولا برای درمان مشکلاتی مانند عدم تطابق فک‌ها، اختلالات فک و صورت، مشکلات تنفسی مانند آپنه خواب و مشکلات ناشی از ضربه یا آسیب‌های فک انجام می‌شود. ناهنجاری‌های فک می‌توانند باعث مشکلات جدی در جویدن، صحبت کردن، تنفس و حتی ایجاد درد در نواحی مختلف صورت و گردن شوند، که همه این مسائل می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
انواع جراحی فک
مزایای جراحی فک
مزایای جراحی فک پایین عقب
- بهبود عملکرد فک و دندان‌ها
- بهبود تقارن و زیبایی صورت،
- رفع مشکلات تنفسی و ارتقای کیفیت زندگی
- اصلاح مشکلاتی مانند درد مزمن در مفصل گیجگاهی فکی و جلوگیری از تحلیل دندان‌ها نیز کمک می‌کند.
- بهبود جویدن، گاز زدن و صحبت کردن
- تعادل و تقارن بهتر در ساختار چهره
- جلو آمدن چانه و بهبود خط فک
- کاهش یا رفع آپنه خواب و خرخر شبانه
- کاهش فشار روی دندان‌ها و جلوگیری از پوسیدگی یا تحلیل لثه
- ظاهر بهتر و عملکرد طبیعی فک باعث افزایش رضایت شخصی از خود می‌شود
مزایای جراحی جلو آوردن فک پایین
- اصلاح مشکلات عملکردی مانند گاز زدن، جویدن و گفتار.
- بهبود ظاهر صورت و تقارن آن.
- رفع مشکلات تنفسی مرتبط با آپنه خواب.
مزایای درمان عقب بودن فک پایین با ارتودنسی
- اصلاح موقعیت دندان‌ها: بهبود روابط بین دندان‌های فک بالا و پایین و کاهش فشار غیرطبیعی روی دندان‌ها.
- بهبود ظاهر صورت: افزایش تعادل چهره و کاهش تاثیر ظاهری عقب بودن فک.
- روش غیرجراحی: درمانی کم‌تهاجمی که نیازی به جراحی یا بیهوشی ندارد.
- پیشگیری از مشکلات آینده: جلوگیری از مشکلاتی مانند تحلیل لثه، پوسیدگی دندان‌ها و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی.
روش های انجام جراحی فک بالا و پایین
جراحی فک معمولا به دو صورت انجام می‌شود:
- جراحی فک بالا (ماگزیلا)
- جراحی فک پایین (ماندیبل)
آندربایت یا جلو بودن فک پایین چیست؟ آندربایت، یا جلو بودن فک پایین، یک ناهنجاری فکی است که در آن فک پایین نسبت به فک بالا جلوتر قرار می‌گیرد. این وضعیت می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ظاهر چهره را تحت تأثیر قرار دهد. آندربایت معمولاً به دلیل عوامل ژنتیکی، رشد نامتعادل فک‌ها یا عادات نادرست در دوران کودکی، مانند مکیدن طولانی‌مدت انگشت، ایجاد می‌شود.
مزایای جراحی فک پایین جلو آمده شامل بهبود ظاهر چهره، افزایش اعتماد به نفس، بهبود عملکرد دندان‌ها و کاهش مشکلات مرتبط با مفصل فکی است. هرچند این جراحی نیاز به دوره نقاهت و پیگیری‌های مداوم دارد، اما نتایج مثبت آن می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی در کیفیت زندگی بیمار داشته باشد. مشاوره با متخصصین برای بررسی نیاز و آمادگی لازم، اولین گام در این مسیر است.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به انجام هر دو جراحی به طور همزمان باشد تا نتایج بهتری حاصل شود. این جراحی معمولا توسط جراحان متخصص فک و صورت انجام می‌شود و ممکن است با همکاری ارتودنتیست‌ها برای آماده‌سازی دندان‌ها و فک قبل از عمل همراه باشد.
جراحی جلو آوردن فک پایین (BSSO یا Bilateral Sagittal Split Osteotomy)
- استخوان فک پایین با دقت برش داده می‌شود و به جلو آورده می‌شود.
- پس از جابجایی، با استفاده از پیچ و پلاک‌های فلزی در جایگاه جدید تثبیت می‌شود.
- این جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق سه‌بعدی است.
- پس از جراحی، بیمار ممکن است نیاز به رژیم غذایی نرم و فیزیوتراپی داشته باشد.
کاندیداهای مناسب برای انجام عمل جراحی فک
چه کسانی گزینه مناسب برای انجام جراحی فک بالا جلو آمده و فک پایین جلو و عقب رفته هستند؟
در جدول زیر، گروه‌هایی که معمولا کاندیدای مناسبی برای جراحی فک بالا جلو آمده هستند را معرفی می‌کنیم.
| گروه افراد | دلایل مناسب بودن برای جراحی |
| افرادی که رشد صورتشان کامل شده است. | معمولا بعد از 18 سالگی، استخوان‌های صورت به رشد کامل خود می‌رسند و جراحی می‌تواند نتایج پایدارتری داشته باشد. |
| افرادی که مشکلات تنفسی دارند. | اگر جلو بودن فک بالا باعث تنفس دهانی و مشکلات تنفسی شده باشد، جراحی می‌تواند به بهبود تنفس کمک کند. |
| افرادی که اختلالات مفصل گیجگاهی فکی دارند. | اگر جلو بودن فک بالا باعث درد و اختلال در عملکرد مفصل فک شده باشد، جراحی می‌تواند به بهبود این مشکلات کمک کند. |
| افرادی که مشکلات جویدن و بلع دارند. | اگر جلو بودن فک بالا باعث مشکل در جویدن و بلع غذا شده باشد، جراحی می‌تواند این مشکلات را برطرف کند. |
| افرادی که از ظاهر خود ناراضی هستند. | اگر جلو بودن فک بالا باعث کاهش اعتماد به نفس و نارضایتی از ظاهر شده باشد، جراحی می‌تواند به بهبود ظاهر و افزایش اعتماد به نفس کمک کند. |
| افرادی که ارتودنسی نتیجه نداده است. | اگر ارتودنسی به تنهایی نتوانسته است مشکل جلو بودن فک بالا را برطرف کند، جراحی می‌تواند گزینه مناسبی باشد. |
اختلالات عملکردی فک:
- ناتوانی در جویدن یا گاز زدن صحیح غذا.
- مشکل در باز یا بسته کردن دهان.
- درد مزمن در مفصل گیجگاهی فکی (TMD)
عدم تناسب ظاهری صورت:
- عقب یا جلو بودن غیرطبیعی فک پایین یا بالا که باعث عدم تقارن صورت می‌شود.
- چانه کوچک و عقب رفته که تعادل چهره را برهم می‌زند.
مشکلات تنفسی:
- افرادی که به دلیل ناهنجاری فک دچار اختلالات تنفسی مانند آپنه خواب یا خرخر شبانه هستند.
عدم موفقیت روش‌های غیرجراحی:
- در صورتی که ارتودنسی یا سایر روش‌های غیرتهاجمی نتوانند مشکل را حل کنند.
سن مناسب:
- معمولاً این جراحی برای افرادی که رشد فک آن‌ها کامل شده (معمولاً پس از 18 سالگی) انجام می‌شود.
سن مناسب برای جراحی فک ( فک بالا جلو آمده و فک پایین عقب رفته )
سن مناسب برای جراحی فک پایین جلو آمده چه زمانی می باشد؟ سن مناسب برای جراحی فک پایین جلو آمده به عواملی مانند تکامل رشد استخوان‌ها، شدت ناهنجاری فکی و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد. به‌طور کلی، این جراحی معمولا پس از تکمیل رشد استخوان‌های فک انجام می‌شود، زیرا رشد ناقص یا ادامه‌دار ممکن است نتایج جراحی را تحت تأثیر قرار دهد.
برای دختران، رشد فک معمولا در حدود 16 تا 18 سالگی و برای پسران در حدود 18 تا 20 سالگی به پایان می‌رسد. بنابراین، این بازه سنی معمولاً زمان مناسبی برای انجام جراحی فک محسوب می‌شود. با این حال، برای کودکان یا نوجوانانی که ناهنجاری فکی شدید دارند و این مسئله باعث مشکلات عملکردی مانند دشواری در جویدن یا تنفس شده است، ممکن است روش‌های درمانی موقتی یا اصلاحی مانند ارتودنسی زودهنگام توصیه شود تا مشکل تا زمان مناسب برای جراحی کنترل شود.
در بزرگسالان نیز، این جراحی قابل انجام است، اما ممکن است نیاز به درمان‌های مکمل یا زمان بهبودی طولانی‌تر باشد. مشاوره با متخصص ارتودنسی و جراح فک برای ارزیابی دقیق وضعیت بیمار و تعیین زمان مناسب جراحی ضروری است. انتخاب زمان مناسب جراحی می‌تواند به دستیابی به نتایج مطلوب و پایداری بلندمدت کمک کند.
- کسانی که فک پایینشان عقب یا به شدت جلو آمده
- افرادی که مشکل جویدن و گاز گرفتن دارند
- عدم تقارن صورت
- مشکلات تنفسی و آپنه خواب
- دردهای مفصل فکی (TMJ)
- اختلالات در تکلم
- مشکلات زیبایی صورت
پیش نیاز های قبل از جراحی فک
آمادگی‌های لارم قبل از جراحی فک بالا جلو آمده و فک پایین عقب رفته عبارتند از :
- انجام آزمایشات خون و قلب
قبل از عمل جراحی فک، بیماران باید آماده‌سازی‌های لازم را انجام دهند. این شامل آزمایش‌های پزشکی مانند آزمایش خون،
- عکس‌برداری و اسکن سه‌بعدی
عکس‌برداری‌های رادیولوژی یا سی‌تی‌اسکن برای بررسی دقیق وضعیت فک‌ها و دندان‌ها می‌شود. این اقدامات به جراح کمک می‌کنند تا تصویر دقیقی از ساختار فک و دندان‌های بیمار بدست آورده و بهترین روش درمانی را انتخاب کند.
- درمان‌های ارتودنسی مورد نیاز
همچنین، بیمار باید مشاوره‌های پزشکی لازم را با جراح فک و صورت، ارتودنتیست و سایر متخصصان انجام دهد تا برنامه درمانی کامل و دقیقی تدوین شود. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد که بیمار قبل از جراحی برخی از مشکلات دندانی خود را برطرف کند تا جراحی با نتایج بهتری همراه باشد.
- قطع مصرف سیگار و الکل
یکی دیگر از نکات مهم پیش از جراحی، قطع مصرف سیگار و الکل است. مصرف سیگار و الکل می‌تواند روند بهبودی را کند کرده و خطر عفونت‌ها و مشکلات دیگر را افزایش دهد. به همین دلیل، بیماران باید حداقل چند هفته قبل از جراحی این موارد را کنار بگذارند.
- داروهایی که باید قطع شوند:
معمولاً دو هفته قبل از جراحی، مصرف داروهایی که بر انعقاد خون تأثیر می‌گذارند مانند آسپرین باید با نظر پزشک قطع شود.
- استعمال دخانیات :
استعمال دخانیات باید حداقل از یک ماه قبل از عمل متوقف شود زیرا سیگار می‌تواند روند بهبودی را به طور جدی به تأخیر بیندازد.
- محدودیت‌های غذایی :
از نظر تغذیه‌ای، رعایت یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین و ویتامین‌ها، به خصوص ویتامین C، برای تقویت سیستم ایمنی بدن ضروری است. در ۸ ساعت قبل از عمل، بیمار باید ناشتا باشد و از مصرف هرگونه مایعات خودداری کند. تهیه غذاهای نرم و مایعات مغذی، و برنامه‌ریزی برای مرخصی از کار یا تحصیل نیز باید از قبل انجام شود. در صورت استفاده از دستگاه‌های ارتودنسی، ممکن است نیاز به تنظیمات خاصی قبل از عمل باشد که باید با هماهنگی متخصص ارتودنسی انجام
شود.
مراقبت های بعد از جراحی فک ( فک بالا جلو آمده و پایین )
مراقبت‌های بعد از جراحی فک پایین جلو آمده نقش بسیار مهمی در بهبود سریع‌تر و جلوگیری از عوارض احتمالی دارند. پس از جراحی، بیمار باید دستورالعمل‌های پزشک را به‌دقت رعایت کند تا نتایج مطلوبی به دست آید.
- استراحت و تغذیه
استراحت کافی در روزهای اول پس از جراحی ضروری است. بیمار باید از رژیم غذایی نرم و مایعات استفاده کند تا فشار زیادی به فک وارد نشود. غذاهای داغ و سفت باید به‌طور کامل پرهیز شوند.
- کنترل درد و تورم
تورم و درد پس از جراحی طبیعی است. استفاده از کمپرس سرد در روزهای اول و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک به کاهش درد و تورم کمک می‌کند.
- بهداشت دهان
رعایت بهداشت دهان با استفاده از دهانشویههای ضدعفونی‌کننده و مسواک نرم الزامی است تا از عفونت جلوگیری شود. بیمار باید از مسواک زدن ناحیه جراحی خودداری کند.
- شستشوی دهان با محلول‌های ضدعفونی‌کننده تجویز شده توسط پزشک باید پس از هر وعده غذایی انجام شود، اما در ۲۴ ساعت اول باید از شستشوی قوی دهان خودداری کرد.
- معاینات و پیگیری‌ها
- بیمار باید از خوابیدن به صورت صاف و با سر بالاتر از بدن اطمینان حاصل کند تا از تجمع خون و مایعات در ناحیه جراحی جلوگیری شود.
- مصرف منظم آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌های تجویز شده توسط پزشک برای جلوگیری از عفونت و کنترل درد ضروری است.
- استراحت و کاهش فعالیت
پس از جراحی، لازم است بیمار چند روز اول را در استراحت کامل بگذراند و از انجام فعالیت‌های سنگین یا ورزش خودداری کند تا فک به‌خوبی بهبود یابد.
- انجام حرکات ملایم فک طبق دستور پزشک برای جلوگیری از خشکی مفصل مهم است.
- بیمار باید از فعالیت‌های سنگین، ورزش و خم شدن سر به مدت حداقل ۳ هفته خودداری کند.
- رژیم غذایی نرم
در هفته‌های اول پس از جراحی، بیمار باید از غذاهای نرم و مایعات استفاده کند. غذاهایی مانند سوپ، پوره، و ماست مناسب هستند. این کار به کاهش فشار بر فک و جلوگیری از آسیب به محل جراحی کمک می‌کند.
- تغذیه در هفته اول باید کاملاً مایع و سرد باشد و از نی استفاده نشود زیرا مکش می‌تواند باعث خونریزی شود.
- از هفته دوم، می‌توان به تدریج غذاهای نرم را به رژیم غذایی اضافه کرد، اما باید از جویدن غذاهای سفت تا حداقل ۶ هفته خودداری شود.
- کنترل تورم و درد
تورم و درد پس از جراحی طبیعی است. برای کاهش این علائم، استفاده از کمپرس سرد و داروهای مسکن تجویزی از سوی پزشک توصیه می‌شود. همچنین، نگه‌داشتن سر در حالت بالا در هنگام خواب می‌تواند به کاهش تورم کمک کند.
- در ۲۴ ساعت اول پس از جراحی، استفاده از کمپرس سرد به صورت متناوب (۲۰ دقیقه استفاده و ۲۰ دقیقه استراحت) برای کاهش تورم و درد ضروری است.
- مشاوره‌های پیگیری
ملاقات‌های منظم با جراح برای بررسی روند بهبودی و اطمینان از قرارگیری صحیح فک در موقعیت جدید ضروری است. مراقبت‌های مناسب و پیروی از دستورالعمل‌های پزشک، به سرعت فرآیند بهبودی را تسریع کرده و نتیجه مطلوب را به همراه خواهد داشت.
- همچنین، بیمار باید هرگونه علائم غیرطبیعی مانند تب، درد شدید یا خونریزی را فوراً به پزشک گزارش دهد.
محدودیت‌های بعد از عمل
- پرهیز از ورزش تا 6-8 هفته
- عدم استفاده از عینک تا 4 هفته
- محدودیت در خندیدن و صحبت طولانی
- پرهیز از مصرف غذاهای سفت
- اجتناب از خوابیدن روی صورت
مراحل عمل جراحی فک
مراحل فک پایین و یالا جلو آمده ، فک پایین عقب رفته یک فرآیند تخصصی است که طی مراحل مختلف و با همکاری تیمی از متخصصان جراحی و ارتودنسی انجام می‌شود. این جراحی شامل مراحل زیر است:
1. ارزیابی و برنامه‌ریزی:
در ابتدا، جراح فک و صورت با انجام معاینات بالینی، رادیوگرافی و اسکن سه‌بعدی، وضعیت فک و دندان‌ها را بررسی می‌کند. متخصص ارتودنسی نیز با تنظیم موقعیت دندان‌ها، بیمار را برای جراحی آماده می‌کند.
2. آماده‌سازی پیش از جراحی :
بیمار معمولا چند ماه تحت درمان ارتودنسی قرار می‌گیرد تا دندان‌ها در محل صحیح خود قرار گیرند.
3. انجام جراحی:
جراحی معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. در طول عمل، جراح با ایجاد برش‌هایی در داخل دهان، استخوان فک پایین را برش داده و آن را به موقعیت مناسب منتقل می‌کند. سپس با استفاده از صفحات و پیچ‌های مخصوص، فک در جای جدید ثابت می‌شود.
4. دوره نقاهت:
پس از جراحی، بیمار نیاز به استراحت و رعایت رژیم غذایی نرم دارد. همچنین جلسات معاینه منظم برای بررسی روند بهبودی ضروری است.
5. درمان‌های تکمیلی:
- پس از جراحی، ارتودنسی ادامه پیدا می‌کند تا هماهنگی نهایی بین فک و دندان‌ها به دست آید.
- این مراحل با دقت و برنامه‌ریزی دقیق انجام می‌شوند تا نتایج مطلوب و پایداری حاصل شود.
رفع خنده و دیده شدن لثه ها با جراحی فک
تغییرات چهره بعد از جراحی فک
یکی از اهداف اصلی جراحی فک، بهبود تراز صورت و هماهنگی آن است. تغییرات شامل بهبود زاویه فک، اصلاح مشکلات لبخند لثه‌ای و تقارن بیشتر در ناحیه چانه و گونه‌ها می‌شود. بیماران معمولا پس از چند هفته می‌توانند تغییرات مثبت را مشاهده کنند.
چه مدت پس از جراحی فک می‌توان تغییرات صورت را مشاهده کرد؟
تغییرات صورت پس از جراحی فک معمولا بلافاصله قابل مشاهده نیستند. پس از جراحی، تورم در ناحیه فک و صورت وجود خواهد داشت که می‌تواند ظاهر صورت را تحت تأثیر قرار دهد. این تورم معمولا در هفته‌های اول بیشتر است و به تدریج کاهش می‌یابد. به طور معمول، پس از گذشت ۴ تا ۸ هفته، تغییرات صورت قابل مشاهده می‌شوند و بیمار می‌تواند نتیجه نهایی جراحی را مشاهده کند. البته در برخی موارد، ممکن است بهبود نهایی تا چند ماه طول بکشد.
عوارض جراحی فک (بالا جلو آمده و پایین عقب رفته)
مانند هر جراحی دیگری، جراحی فک چه بالا و پایین ممکن است با عوارضی همراه باشد. این عوارض شامل درد، تورم، بی‌حسی موقت یا دائمی، عفونت و در موارد نادر نیاز به جراحی مجدد است. با این حال، با رعایت مراقبت‌های بعد از جراحی و همکاری بیمار با پزشک، بیشتر این عوارض قابل پیشگیری یا مدیریت هستند.
- احتمال بی‌حسی موقت یا دائمی در برخی نواحی صورت
- احتمال تغییر در حس چشایی
- مشکلات مربوط به باز و بسته کردن دهان در دوره نقاهت
- احتمال عدم تقارن صورت پس از جراحی
نکات مهم:
- بیشتر این عوارض موقتی هستند و با گذشت زمان بهبود می‌یابند
- درصد بروز عوارض جدی و دائمی در دست جراحان ماهر بسیار پایین است
- رعایت دقیق دستورات پزشک می‌تواند از بروز بسیاری از این عوارض پیشگیری کند
- وجود سیستم پشتیبانی خانوادگی قوی در دوره نقاهت بسیار مهم است
- پیگیری منظم وضعیت بیمار توسط تیم درمان ضروری است
عدم درمان فک پایین عقب رفته می‌تواند عوارض جدی و تاثیرات منفی بر سلامت فرد داشته باشد. یکی از اصلی‌ترین مشکلات، اختلالات جویدن است. این حالت ممکن است باعث درد، فشار بیش از حد بر دندان‌ها و مفصل فک (TMJ) شود که به مرور زمان منجر به درد و التهاب مفصل فک می‌گردد.
علاوه بر این، مشکلات گفتاری ممکن است بدتر شوند، زیرا موقعیت نادرست فک می‌تواند بر تلفظ برخی از صداها تاثیر بگذارد. همچنین، مشکلات تنفسی مانند خرخر شبانه و آپنه خواب نیز از عوارض شایع عقب‌رفتگی فک پایین است که می‌تواند کیفیت خواب و سلامت عمومی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
در نهایت، تاثیرات روانی نیز قابل توجه است، زیرا عدم هماهنگی فک‌ها ممکن است به کاهش اعتماد به نفس و نارضایتی از ظاهر صورت منجر شود. بنابراین، درمان به موقع این ناهنجاری بسیار ضروری است.
دوره نقاهت جراحی فک ( بالا جلو آمده و پایین عقب رفته)
- دوره نقاهت پس از جراحی فک بالا جلو آمده و عقب رفته معمولاً بین ۶ تا ۸ هفته طول می‌کشد و به چند مرحله تقسیم می‌شود.
- در هفته اول، که حساس‌ترین دوره است، بیمار با تورم قابل توجه، کبودی و درد مواجه خواهد بود که با مصرف داروهای تجویز شده و استفاده از کمپرس سرد قابل کنترل است.
- تورم معمولاً در روز سوم به اوج خود می‌رسد و از روز پنجم شروع به کاهش می‌کند.
- در هفته‌های دوم و سوم، تورم به تدریج کاهش می‌یابد اما بی‌حسی در برخی نواحی صورت ممکن است ادامه داشته باشد.
- بیمار می‌تواند به تدریج به فعالیت‌های روزمره سبک بازگردد اما باید از فعالیت‌های سنگین و ورزش خودداری کند.
- از هفته چهارم، محدودیت‌های غذایی کاهش می‌یابد و بیمار می‌تواند غذاهای نرم‌تر را آغاز کند، اما همچنان باید از جویدن غذاهای سفت پرهیز کند.
- بازگشت به کار معمولاً از هفته سوم یا چهارم امکان‌پذیر است، اما این زمان برای مشاغل مختلف متفاوت است. تا پایان ماه دوم، اکثر علائم از جمله بی‌حسی و محدودیت در باز کردن دهان بهبود می‌یابد.
- نتیجه نهایی جراحی معمولاً پس از ۶ ماه مشخص می‌شود، زیرا در این مدت تورم باقی‌مانده کاملاً از بین می‌رود و بافت‌ها به موقعیت جدید خود عادت می‌کنند. در طول این دوره، ویزیت‌های منظم پزشک برای کنترل روند بهبودی و انجام تنظیمات لازم ضروری است.
ارتودنسی قبل از جراحی فک پایین جلو آمده
ارتودنسی قبل از جراحی فک برای آماده‌سازی دندان‌ها و فک‌ها جهت هماهنگی بیشتر بعد از جراحی انجام می‌شود. این مرحله معمولاً ۱۲ تا ۱۸ ماه طول می‌کشد و هدف آن ایجاد تراز دقیق دندان‌ها است. بعد از جراحی نیز ممکن است نیاز به ادامه ارتودنسی باشد تا نتیجه نهایی بهبود یابد و دندان‌ها در موقعیت صحیح باقی بمانند.
این مرحله نه‌تنها به تنظیم دندان‌ها کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود جراحی دقیق‌تر انجام شود. بدون این مرحله، ممکن است پس از جراحی همچنان مشکلاتی در تراز دندان‌ها باقی بماند.
مراحل ارتودنسی پیش از جراحی:
- نصب براکت‌ها و شروع درمان
- بررسی و تنظیم دوره‌ای موقعیت دندان‌ها
- آمادگی برای جراحی و هماهنگی با جراح
عواملی که باعث جلو آمدگی فک پایین می‌شود
یکی از دلایل اصلی جلو آمدگی فک پایین، عوامل ژنتیکی و ارثی است. افرادی که والدین یا بستگانی با آندربایت دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این عارضه دارند. علاوه بر ژنتیک، عادات دوران کودکی مانند مکیدن شست، استفاده طولانی‌مدت از پستانک، یا فشار دادن زبان به دندان‌ها می‌توانند باعث تغییرات در رشد طبیعی فک شوند و به آندربایت منجر شوند.
همچنین، عوامل محیطی و آسیب‌های فیزیکی نیز نقش مهمی در ایجاد جلو آمدگی فک پایین دارند. ضربه به فک در دوران کودکی می‌تواند باعث تغییر در رشد فک و ایجاد عدم تقارن شود. مشکلات مربوط به رشد استخوانی در نتیجه اختلالات تغذیه‌ای یا بیماری‌های خاص نیز می‌تواند عاملی برای بروز این مشکل باشد.
تشخیص جلو بودن فک بالا
عارضه فک بالا جلو آمده، یا اورجت، وضعیتی است که در آن دندان‌های فک بالا به طور قابل توجهی جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند. این ناهنجاری می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله ژنتیک، عادات دهانی مانند مکیدن انگشت شست در دوران کودکی، مشکلات تنفسی، بیماری‌های غدد درون‌ریز و یا ترکیب چندین عامل ایجاد شود. اورجت نه تنها بر زیبایی ظاهری فرد تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند مشکلات عملکردی مانند اختلال در جویدن، تنفس و گفتار را نیز به همراه داشته باشد.
تأثیرات اورجت بر زندگی روزمره
افرادی که به عارضه فک بالا جلو آمده مبتلا هستند، ممکن است با چالش‌های مختلفی در زندگی روزمره خود مواجه شوند. این چالش‌ها می‌تواند شامل کاهش اعتماد به نفس، مشکلات در روابط اجتماعی، اختلال در خواب، دردهای فکی و سردردهای مزمن باشد. علاوه بر این، اورجت می‌تواند منجر به فرسایش زودرس دندان‌ها، بیماری‌های لثه و مشکلات مفصل گیجگاهی فکی نیز شود. به همین دلیل، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این عارضه از اهمیت بالایی برخوردار است.
روش‌های درمان فک (درمان فک پایین جلو آمده بدون جراحی و فک بالا )
امروزه روش‌های درمان جلو بودن فک بالا چیزی فراتر از یک درمان ساده در خانه است. این درمان‌ها به شما کمک می‌کنند تا بتوانید زیبایی فک طبیعی را داشته و از مشکلات پیرامون آن دور شوید.
ارتودنسی فک بالا جلو آمده
یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان فک بالا جلو آمده، ارتودنسی است. در این روش، با استفاده از بریس‌ها یا پلاک‌های شفاف، دندان‌ها به آرامی به سمت موقعیت صحیح خود هدایت می‌شوند. ارتودنسی می‌تواند برای اصلاح مشکلات خفیف تا متوسط فک بالا جلو آمده بسیار موثر باشد. همچنین، ارتودنسی اغلب به عنوان مرحله مقدماتی قبل از جراحی فک بالا جلو آمده استفاده می‌شود تا دندان‌ها برای جراحی آماده شوند.
ارتودنسی فک پایین جلو آمده بدون جراحی
ارتودنسی یکی از روش‌های رایج برای درمان جلو بودن فک پایین بدون جراحی است. این روش به کمک براکت‌ها و سیم‌های مخصوص، موقعیت دندان‌ها را تغییر داده و تراز فک را بهبود می‌بخشد. در برخی موارد، از دستگاه‌های فانکشنال مانند هدگیر یا فیس‌ماکس برای تنظیم رشد فک استفاده می‌شود. این روش‌ها معمولاً در سنین پایین‌تر که رشد فک هنوز کامل نشده، بهترین نتیجه را دارند.
ارتودنسی می‌تواند به اصلاح موقعیت دندان‌ها کمک کند و ظاهر کلی فک را بهبود بخشد. این روش معمولاً شامل جلسات دوره‌ای تنظیم براکت‌ها و سیم‌ها است. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به استفاده از دستگاه‌های اضافی مانند الاستیک‌ها یا اکتیواتورها باشد.
جراحی فک
در مواردی که ناهنجاری فک بالا بسیار شدید باشد و ارتودنسی به تنهایی نتواند مشکل را برطرف کند، جراحی فک ضروری است. در جراحی فک بالا جلو آمده، جراح فک و صورت با ایجاد برش‌هایی در لثه، فک بالا را به عقب جابه‌جا می‌کند. این روش معمولا با ارتودنسی قبل و بعد از عمل همراه است تا نتایج بهتری حاصل شود. جراحی فک یک روش تهاجمی‌تر است و نیاز به دوره نقاهت طولانی‌تری دارد.
ترکیبی از ارتودنسی و جراحی
در بسیاری از موارد، بهترین نتیجه درمانی با ترکیب ارتودنسی و جراحی حاصل می‌شود. این روش ترکیبی به این صورت است که ابتدا با ارتودنسی دندان‌ها آماده می‌شوند و سپس جراحی فک انجام می‌شود. بعد از جراحی، مجددا از ارتودنسی برای تثبیت دندان‌ها در موقعیت جدید استفاده می‌شود. این روش به ویژه برای بیمارانی که هم مشکل دندانی و هم مشکل اسکلتی دارند، مناسب است.
عقب بودن فک پایین با ارتودنسی (درمان عقب بودن فک پایین در بزرگسالان )
تشخیص و برنامه‌ریزی درمان:
ارزیابی وضعیت دندان‌ها و فک با استفاده از رادیوگرافی، اسکن‌های سه‌بعدی و معاینه فیزیکی.
تعیین نوع ناهنجاری (دندانی یا اسکلتی) و شدت آن برای انتخاب روش مناسب ارتودنسی.
استفاده از دستگاه‌های فانکشنال (Functional Appliances):
در کودکان و نوجوانان که هنوز در حال رشد هستند، از دستگاه‌های فانکشنال مانند Twin Block یا Herbst Appliance استفاده می‌شود.
این دستگاه‌ها باعث تحریک رشد فک پایین به سمت جلو می‌شوند و هماهنگی بین فک‌ها را بهبود می‌بخشند.
بریس‌های ارتودنسی:
در بزرگسالان یا افرادی که رشد آن‌ها تکمیل شده است، از بریس‌ها برای تنظیم موقعیت دندان‌ها و کاهش تاثیرات ظاهری عقب بودن فک استفاده می‌شود.
بریس‌های فلزی، سرامیکی یا شفاف (اینویزیلاین) بسته به نیاز بیمار به کار می‌روند.
کش‌های ارتودنسی (Elastics):
برای اصلاح روابط بین دندان‌های فک بالا و پایین، از کش‌های ارتودنسی استفاده می‌شود.
این کش‌ها فشاری ملایم و مداوم برای حرکت دندان‌ها و فک ایجاد می‌کنند.
ادامه درمان با ریتینر:
پس از اتمام دوره ارتودنسی، از نگهدارنده‌ها (ریتینر) برای حفظ موقعیت جدید دندان‌ها و فک استفاده می‌شود.
روش‌های جایگزین جراحی فک بالا جلو آمده
درمان‌های ارتودنسی پیشرفته: درمان ارتودنسی پیشرفته با استفاده از براکت‌های خاص و االاستیک‌های قوی می‌تواند در موارد خفیف تا متوسط مؤثر باشد و معمولاً ۱۸ تا ۲۴ ماه طول می‌کشد.
استفاده از دستگاه‌های فانکشنال : استفاده از دستگاه‌های فانکشنال مانند Twin Block یا Herbst که در دوران رشد استفاده می‌شوند، می‌تواند رشد فک پایین را تحریک کرده و ناهماهنگی بین فک‌ها را کاهش دهد.
روش‌های غیر جراحی نوین:
- کلیر الاینرها (نامرئی) با طراحی پیشرفته و استفاده از اتچمنت‌های خاص می‌توانند در موارد خفیف مؤثر باشند.
- درمان‌های کمکی مانند فیزیوتراپی فک و صورت، اصلاح الگوهای تنفسی و تمرینات عضلانی می‌توانند به بهبود عملکرد فک کمک کنند.
- در موارد محدود، ونیرهای دندانی یا روکش‌ها می‌توانند ظاهر دندان‌های جلو آمده را بهبود بخشند، اگرچه مشکل اصلی اسکلتی را حل نمی‌کنند.
- استفاده از مینی پلیت‌ها و مینی اسکرو‌ها در ارتودنسی می‌تواند حرکات دندانی پیچیده‌تری را بدون نیاز به جراحی امکان‌پذیر سازد.
- البته باید توجه داشت که این روش‌های جایگزین همیشه مناسب نیستند و در موارد شدید ناهنجاری فک، جراحی همچنان بهترین گزینه درمانی است. انتخاب روش مناسب باید با توجه به شدت مشکل، سن بیمار، وضعیت دندان‌ها و انتظارات درمانی صورت گیرد.
جراحی فک پایین عقب رفته چگونه انجام می‌شود؟
دوره جراحی
جراحی فک پایین معمولا زمانی توصیه می‌شود که روش‌های غیرجراحی مانند ارتودنسی به تنهایی نتوانند مشکل را برطرف کنند. فرآیندشامل جابه‌جایی فک پایین به موقعیت مناسب‌تر است که باعث بهبود هماهنگی فک‌ها و افزایش تناسب ظاهری چهره می‌شود. این جراحی اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام شده و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق با همکاری جراح فک و صورت و ارتودنتیست است.
دوره بهبودی
دوره بهبودی بعد از جراحی ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد و بیمار باید به توصیه‌های پزشک درباره رژیم غذایی نرم و مراقبت‌های پس از جراحی عمل کند. از مزایای این جراحی می‌توان به بهبود کیفیت زندگی، افزایش اعتماد به نفس، و رفع مشکلات عملکردی اشاره کرد.
آشنایی دقیق با این نوع جراحی و مشورت با یک جراح مجرب مانند دکتر مرتضایی می‌تواند کمک کند تا تصمیم‌گیری آگاهانه‌تری انجام دهید.
مشاوره رایگان
درمان فک
آیا درمان های خانگی جلو بودن فک بالا موثر است؟
خیر، درمان‌های خانگی به تنهایی برای اصلاح مشکل جلو بودن فک بالا موثر نیستند. این ناهنجاری یک مشکل اسکلتی است که نیاز به درمان تخصصی توسط متخصص ارتودنسی یا جراح فک و صورت دارد. تمرینات صورت، ماساژ یا استفاده از محصولات خاص، نمی‌توانند ساختار استخوانی فک را تغییر دهند.
درمان‌های خانگی ممکن است به عنوان مکمل درمان‌های اصلی تجویز شده توسط پزشک مفید باشند، اما به تنهایی نمی‌توانند مشکل را حل کنند. استفاده از درمان‌های خانگی بدون مشورت با پزشک ممکن است باعث اتلاف وقت و حتی تشدید مشکل شود.
درمان عقب بودن فک پایین (اوربایت) بدون جراحی
برای موارد خفیف یا متوسط که نیاز به جراحی نیست، روش‌های غیرجراحی شامل موارد زیر است:
- ارتودنسی با دستگاه‌های فانکشنال:
این دستگاه‌ها، مانند هدگیر یا بریس‌های فانکشنال، برای اصلاح موقعیت فک و دندان‌ها استفاده می‌شوند.
درمان با ارتودنسی در بزرگسالان زمان‌بر است و معمولاً چند ماه تا چند سال طول می‌کشد.
- تزریق فیلر یا چربی:
برای بهبود ظاهر چانه و کاهش اثرات بصری عقب بودن فک، از فیلرهای موقت مانند اسید هیالورونیک یا تزریق چربی استفاده می‌شود.
این روش غیرتهاجمی است و نتایج فوری ارائه می‌دهد، اما دائمی نیست و نیاز به تکرار دارد.
- تمرینات فیزیوتراپی:
در مواردی که مشکل ناشی از ضعف عضلات فک یا عادات نادرست دهانی باشد، تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات فک و بهبود موقعیت آن کمک کند.
- استفاده از اسپلینت‌های دندانی:
این اسپلینت‌ها برای تنظیم موقعیت دندان‌ها و کاهش فشارهای ناشی از سوءعملکرد مفصل گیجگاهی فکی استفاده می‌شوند.
درمان جلو بودن فک بالا در کودکان
درمان جلو بودن فک بالا (پروتروژن ماگزیلا) در کودکان یک فرآیند تخصصی است که باید در سنین مناسب و با روش‌های متناسب با رشد کودک انجام شود. این مشکل که می‌تواند باعث ظاهر نامتناسب صورت، مشکلات گفتاری و اختلال در جویدن شود. بهتر است در سنین 7 تا 11 سالگی تشخیص و درمان شود، زیرا در این سنین استخوان‌های صورت هنوز در حال رشد هستند و پاسخ بهتری به درمان می‌دهند. درمان معمولاً با استفاده از دستگاه‌های ارتودنسی متحرک یا ثابت مانند هدگیر آغاز می‌شود که با اعمال نیروی کنترل شده، از رشد بیش از حد فک بالا جلوگیری می‌کند.
این دستگاه‌ها معمولاً باید 14-16 ساعت در روز استفاده شوند و دوره درمان می‌تواند بین 12-24 ماه متغیر باشد. در موارد شدیدتر، ممکن است از دستگاه‌های ثابت مانند face mask یا دستگاه‌های عملکردی استفاده شود. در طول درمان، ویزیت‌های منظم هر 4-6 هفته برای تنظیم دستگاه و بررسی پیشرفت درمان ضروری است. همکاری کودک و والدین در استفاده منظم از دستگاه‌ها، نقش کلیدی در موفقیت درمان دارد. در برخی موارد نادر، اگر مشکل تا پایان دوران رشد اصلاح نشود، ممکن است نیاز به جراحی فک در سنین بالاتر باشد. رعایت بهداشت دهان و دندان، پرهیز از غذاهای سفت و چسبنده، و مراجعه منظم به ارتودنتیست برای موفقیت درمان ضروری است.
درمان جلو بودن فک بالا با کامپوزیت
درمان جلو بودن فک بالا با کامپوزیت یک روش محافظه‌کارانه و غیر تهاجمی است که برای موارد خفیف تا متوسط جلو بودن فک بالا استفاده می‌شود. در این روش، که به آن ونیر کامپوزیت مستقیم نیز می‌گویند، دندانپزشک با استفاده از مواد کامپوزیتی که رنگی مشابه دندان طبیعی دارند، حجم دندان‌های جلویی فک بالا را کاهش می‌دهد و همزمان با افزودن کامپوزیت به دندان‌های فک پایین، تناسب بین دو فک را بهبود می‌بخشد. این درمان معمولاً در یک جلسه قابل انجام است و نیازی به بی‌حسی ندارد. مراحل درمان شامل آماده‌سازی سطح دندان، اچینگ، باندینگ و در نهایت شکل‌دهی کامپوزیت است. مزایای این روش شامل عدم نیاز به تراش دندان، هزینه کمتر نسبت به روش‌های دیگر، و امکان اصلاح و ترمیم در آینده است. طول عمر این درمان با رعایت بهداشت مناسب و پرهیز از مصرف مواد رنگی و غذاهای سخت، می‌تواند بین 5 تا 7 سال باشد. البته باید توجه داشت که این روش برای موارد شدید جلو بودن فک بالا مناسب نیست و در چنین مواردی ممکن است نیاز به درمان‌های ارتودنسی یا جراحی باشد. همچنین، موفقیت درمان به مهارت دندانپزشک در شکل‌دهی صحیح کامپوزیت و انتخاب رنگ مناسب بستگی زیادی دارد. پس از درمان، معاینات دوره‌ای هر 6 ماه برای بررسی وضعیت کامپوزیت‌ها توصیه می‌شود.
عقب بردن فک بالا بدون جراحی
عقب بردن فک بالا بدون جراحی یکی از روش‌های غیرتهاجمی است که بیشتر برای افرادی مناسب است که ناهنجاری‌های فکی خفیف تا متوسط دارند. این روش‌ها معمولاً شامل استفاده از ارتودنسی، دستگاه‌های فانکشنال، یا درمان‌های فیزیوتراپی هستند. ارتودنسی یکی از رایج‌ترین گزینه‌هاست که با استفاده از براکت‌ها یا الاینرهای شفاف، موقعیت دندان‌ها را تنظیم کرده و به بهبود ظاهر فک بالا کمک می‌کند. دستگاه‌های فانکشنال نیز ابزارهایی مانند هدگیر هستند که به اصلاح موقعیت فک بالا و هدایت رشد فک در سنین پایین کمک می‌کنند.
یکی از مزایای این روش‌ها، اجتناب از خطرات و عوارض جراحی است. در حالی که جراحی‌های فک می‌توانند زمان بهبودی طولانی و خطراتی مانند عفونت یا درد شدید داشته باشند، روش‌های غیرجراحی معمولاً راحت‌تر و با عوارض کمتری همراه هستند. البته، موفقیت این روش‌ها به عواملی مانند سن بیمار، شدت مشکل و تعهد به استفاده از تجهیزات درمانی بستگی دارد.
برای افراد بالغی که رشد فک آن‌ها به پایان رسیده است، عقب بردن فک بالا بدون جراحی ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشد. در این موارد، درمان ترکیبی شامل ارتودنسی و فیزیوتراپی ممکن است تا حدی به بهبود ظاهر و عملکرد فک کمک کند. اگرچه نتایج به اندازه جراحی قطعی نیستند، اما این روش‌ها همچنان گزینه‌ای مؤثر و کم‌هزینه برای بهبود مشکلات خفیف فکی به شمار می‌روند.
در نهایت، برای انتخاب بهترین روش درمان، مشاوره با متخصص ارتودنسی یا جراح فک و صورت ضروری است تا براساس نیازهای فردی شما، برنامه درمانی مناسب طراحی شود.
جلو بودن فک بالا و ارتودنسی
ارتودنسی فک بالای جلو آمده یکی از روش‌های مؤثر برای اصلاح ناهنجاری‌های فکی و دندانی است که نه تنها به بهبود زیبایی چهره کمک می‌کند، بلکه عملکرد بهتر دهان و دندان‌ها را نیز تضمین می‌کند. در این روش، با استفاده از ابزارهای ارتودنسی مانند براکت‌ها، الاینرهای شفاف یا دستگاه‌های فانکشنال، موقعیت دندان‌ها و فک بالا به تدریج تنظیم می‌شود. برای کودکان و نوجوانانی که در سنین رشد هستند، استفاده از دستگاه‌هایی مانند هدگیر یا پلاک‌های متحرک می‌تواند علاوه بر جابجایی دندان‌ها، رشد فک بالا را نیز هدایت کند. این امر باعث ایجاد تعادل بهتر بین فک بالا و پایین می‌شود.
در افراد بالغ، اصلاح فک بالای جلو آمده با ارتودنسی ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشد و در موارد شدیدتر ممکن است با جراحی فک ترکیب شود. با این حال، حتی در این شرایط نیز ارتودنسی می‌تواند نقش مهمی در آماده‌سازی فک برای جراحی و حفظ نتایج پس از آن داشته باشد.
یکی از مهم‌ترین مزایای ارتودنسی، غیرتهاجمی بودن آن است که نیاز به دوره نقاهت یا ریسک‌های جراحی را کاهش می‌دهد. همچنین، ارتودنسی باعث می‌شود تا فشار غیرطبیعی وارد بر دندان‌ها کاهش یابد و مشکلاتی مانند ساییدگی زودرس دندان‌ها یا درد مفصل فک پیشگیری شود.
در نهایت، اصلاح جلو بودن فک بالا با ارتودنسی یک فرآیند زمان‌بر اما مؤثر است که نه تنها سلامت دهان و دندان را بهبود می‌بخشد، بلکه اعتماد به نفس و جذابیت ظاهری را نیز افزایش می‌دهد. برای شروع درمان، حتماً با یک متخصص ارتودنسی مشورت کنید تا بهترین روش متناسب با شرایط شما انتخاب شود.
جلو بودن دندان های بالا
جلو بودن دندان‌های بالا یا “اورجت” یکی از مشکلات شایع دندانی است که می‌تواند هم بر زیبایی چهره و هم بر عملکرد دهان تأثیر منفی بگذارد. این مشکل معمولاً به دلیل عوامل ژنتیکی، مکیدن انگشت در دوران کودکی، یا مشکلات ساختاری در فک بالا و پایین به وجود می‌آید. خوشبختانه، درمان جلو بودن دندان‌های بالا با استفاده از روش‌های ارتودنسی به راحتی امکان‌پذیر است.
در این روش، با کمک براکت‌ها یا الاینرهای شفاف، دندان‌ها به تدریج به موقعیت مناسب خود بازمی‌گردند. برای کودکان و نوجوانان، درمان می‌تواند شامل استفاده از دستگاه‌های فانکشنال باشد که علاوه بر تنظیم دندان‌ها، رشد فک را نیز هدایت می‌کند. این امر باعث می‌شود تعادل بهتری بین فک بالا و پایین ایجاد شود و نتایج بلندمدتی به همراه داشته باشد.
در بزرگسالان نیز ارتودنسی می‌تواند جلو بودن دندان‌های بالا را به طور مؤثری اصلاح کند، هرچند ممکن است در موارد شدیدتر نیاز به ترکیب با جراحی فک وجود داشته باشد. مزایای ارتودنسی فراتر از بهبود زیبایی است؛ این درمان می‌تواند از ساییدگی زودرس دندان‌ها، مشکلات مفصل فک، و حتی دشواری در جویدن پیشگیری کند.
اگرچه درمان جلو بودن دندان‌های بالا ممکن است زمان‌بر باشد، اما نتایج آن بسیار ارزشمند است. این درمان نه تنها لبخندی زیبا و جذاب به شما هدیه می‌دهد، بلکه به افزایش اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی نیز کمک می‌کند. برای شروع درمان، حتماً با یک متخصص ارتودنسی مشورت کنید تا بهترین روش متناسب با شرایط شما انتخاب شود.
آیا امکان جلوگیری از آندربایت وجود دارد؟
جلوگیری از آندربایت در کودکانی که در معرض این مشکل هستند، با مداخلات زودهنگام امکان‌پذیر است. مشاوره منظم با دندانپزشک و ارتودنتیست برای شناسایی عوامل خطر در مراحل اولیه توصیه می‌شود.
با اقدام به‌موقع، مانند شناسایی عادات نادرست دهانی و مداخله زودهنگام، می‌توان از پیشرفت آندربایت جلوگیری کرد. برای کودکان، استفاده از دستگاه‌های ارتودنسی و نظارت بر رشد فک نقش اساسی دارد.
مراحل پیشگیری:
- نظارت بر رشد فک در کودکان
- اجتناب از عادات مضر مانند مکیدن انگشت
- مراجعه دوره‌ای به ارتودنتیست
عوارض و مشکلات آندربایت
آندربایت می‌تواند تاثیرات منفی بر سلامت دهان و دندان‌ها و همچنین کیفیت زندگی افراد داشته باشد. یکی از عوارض رایج آن، درد و سفتی در مفصل فکی-گیجگاهی (TMJ) است که می‌تواند به سردردهای مکرر، صدا دادن فک هنگام باز و بسته کردن دهان و محدودیت در حرکت فک منجر شود. همچنین، آندربایت باعث توزیع نامناسب نیرو هنگام جویدن می‌شود که ممکن است فرسایش غیرطبیعی دندان‌ها و حتی شکستن آن‌ها را به دنبال داشته باشد.
علاوه بر مشکلات جسمی، آندربایت تاثیرات روانی نیز دارد. ظاهر غیرمتعارف صورت در اثر این عارضه می‌تواند منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس و اضطراب اجتماعی شود. همچنین، عدم درمان آندربایت ممکن است مشکلات گوارشی ایجاد کند، زیرا دندان‌ها نمی‌توانند غذا را به‌خوبی خرد کنند. در موارد شدید، این عارضه می‌تواند بر توانایی تنفس و خواب نیز تاثیر بگذارد، به‌ویژه اگر با سایر مشکلات فکی و تنفسی همراه باشد.
آیا جراحی فک خطرناک است؟
جراحی فک، اگر توسط یک جراح با تجربه انجام شود، خطرات کمی دارد. خطراتی مانند عفونت، خونریزی یا بی‌حسی موقت ناحیه صورت وجود دارد، اما با رعایت دستورالعمل‌های پس از عمل، این خطرات به حداقل می‌رسد. با انتخاب دکتر مرتضوی به‌عنوان بهترین جراح فک تهران، می‌توانید با خیالی آسوده ناهنجاری‌های فک خود را از بین ببرید.
علائم هشداردهنده پس از عمل
- تب بالا
- خونریزی شدید
- درد غیرقابل کنترل
- بی‌حسی غیرطبیعی و طولانی
- تورم بیش از حد
- مشکلات تنفسی
احتمال مرگ در جراحی فک
جراحی فک چقدر طول می‌کشد؟
مدت زمان جراحی فک معمولا بین ۲ تا ۴ ساعت طول می‌کشد، اما این مدت زمان می‌تواند با توجه به پیچیدگی و نوع جراحی انجام شده، تغییر کند. برخی از عوامل مختلف می‌توانند بر مدت زمان جراحی تأثیر بگذارند، از جمله شدت ناهنجاری فک، نیاز به انجام جراحی در هر دو فک بالا و پایین به طور همزمن، و پیچیدگی‌های مربوط به تغییرات ساختاری که باید در فک انجام شود.
عواملی که بر مدت زمان جراحی فک تاثیر می‌گذارند
همچنین، اگر نیاز به انجام درمان‌های اضافی مانند اصلاح دندان‌ها یا فرآیندهای ارتودنسی پیش از جراحی باشد، این عوامل نیز می‌توانند بر مدت زمان جراحی تأثیر بگذارند. در برخی موارد، اگر جراحی فک با اهداف درمانی پیچیده‌تری انجام شود، مانند درمان اختلالات تنفسی یا مشکلات شدید فک، ممکن است مدت زمان عمل به طور قابل توجهی افزایش یابد. در هر صورت، تیم جراحی تلاش می‌کند تا فرایند جراحی را به صورت مؤثر و با دقت بالا انجام دهد، به‌گونه‌ای که بیمار کمترین عوارض را تجربه کند و نتایج مطلوب حاصل شود.
همچنین، مهم است که بیمار قبل از عمل از مدت زمان دقیق جراحی و فرآیندهای مربوطه اطلاعات کاملی دریافت کند تا آمادگی لازم را برای این جراحی پیچیده و طولانی مدت داشته باشد. با توجه به این‌که جراحی فک یک عمل تخصصی است که نیاز به دقت بالا و تیم جراحی مجرب دارد، زمان جراحی باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که همه مراحل به دقت و بدون عجله انجام شود تا نتیجه مطلوب حاصل شود
جوش خوردن فک بعد از جراحی فک
آیا صورت و دهان پس از جراحی بی‌حس هستند؟
یکی از سوالات رایج پس از جراحی فک این است که آیا صورت و دهان فرد دچار بی‌حسی خواهند شد. بی‌حسی پس از جراحی فک معمولا ناشی از آسیب موقت به اعصاب است که در حین عمل تحت فشار یا تحریک قرار می‌گیرند. این وضعیت معمولا موقتی است و در بیشتر موارد پس از چند هفته تا چند ماه از بین می‌رود. بی‌حسی ممکن است در نواحی مختلف صورت، مانند لب‌ها، چانه، یا گونه‌ها، احساس شود. این احساس ممکن است به تدریج کاهش یابد و بیمار توانایی طبیعی خود را باز یابد.
با این حال، در موارد نادر ممکن است بی‌حسی یا تغییرات حس در صورت به مدت طولانی‌تری ادامه یابد. این مسأله بیشتر به نوع جراحی و محل آسیب عصبی بستگی دارد. به همین دلیل، پزشکان توصیه می‌کنند که بیماران در صورت تجربه بی‌حسی طولانی‌مدت یا هرگونه درد غیرمعمول به سرعت با جراح خود مشورت کنند.
عفونت بعد از جراحی فک
باز شدن دهان بعد از جراحی فک
یکی از نگرانی‌های اصلی بیماران پس از جراحی، میزان باز شدن دهان و محدودیت‌های حرکتی فک است. در هفته‌های اول پس از عمل، باز کردن دهان به دلیل تورم، درد و محدودیت‌های ناشی از جراحی با مشکلاتی همراه است. این محدودیت حرکتی طبیعی بوده و به تدریج با گذشت زمان و انجام تمرینات فیزیوتراپی بهبود می‌یابد. پزشکان معمولاً برنامه‌ای منظم از تمرینات باز کردن دهان را به بیماران ارائه می‌دهند که شامل حرکات کششی ملایم و تدریجی است. این تمرینات باید با احتیاط و طبق دستور پزشک انجام شود تا از آسیب به محل جراحی جلوگیری شود. معمولاً پس از گذشت ۶ تا ۸ هفته از جراحی، بیشتر بیماران می‌توانند دهان خود را به اندازه کافی باز کنند تا فعالیت‌های روزمره مانند غذا خوردن و صحبت کردن را به راحتی انجام دهند. البته باید توجه داشت که روند بهبودی در افراد مختلف متفاوت است و عواملی مانند نوع جراحی، سن بیمار، و میزان مراقبت‌های پس از عمل در سرعت بازیابی عملکرد طبیعی فک تأثیرگذار هستند. رعایت دقیق دستورات پزشک، مصرف منظم داروها، و انجام تمرینات توصیه شده نقش مهمی در تسریع روند بهبودی و بازگشت به عملکرد طبیعی فک دارد.
غذا خوردن و صحبت کردن بعد از جراحی فک
بعد از جراحی فک، بیمار باید رژیم غذایی خاصی را دنبال کند تا به روند بهبودی کمک کند. در ابتدا، غذا خوردن می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، زیرا فک‌ها باید به آرامی بهبود یابند. در این مرحله، بیماران باید رژیم غذایی مایع داشته باشند، که شامل غذاهایی مانند سوپ‌ها، اسموتی‌ها و آبمیوه‌ها می‌شود. این غذاها به راحتی بلعیده می‌شوند و فشار کمتری به فک وارد می‌کنند.
با گذشت زمان و کاهش تورم، بیمار می‌تواند غذاهای نرم‌تر مانند پوره‌ها، ماست، و غذاهای حاوی پروتئین نرم مصرف کند. در نهایت، پس از چند هفته و بهبودی نسبی، فرد می‌تواند به رژیم غذایی عادی بازگردد.
بهداشت دهان پس از جراحی فک
بعد از جراحی فک، رعایت بهداشت دهان بسیار مهم است تا از عفونت‌ها و مشکلات دیگر جلوگیری شود. مسواک زدن باید با دقت انجام شود تا به نواحی حساس و زخم‌ها آسیبی وارد نشود. جراح ممکن است مسواک‌های نرم و خاصی را برای بیماران توصیه کند. همچنین، استفاده از دهانشویههای ضدعفونی‌کننده برای جلوگیری از عفونت‌های احتمالی توصیه می‌شود. بیمار باید مراقب باشد که به‌طور منظم به بهداشت دهان خود توجه کند تا روند بهبودی سریع‌تر و بدون مشکل ادامه یابد.
زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره
- کار دفتری: 2-3 هفته
- تحصیل: 2-3 هفته
- رانندگی: 2 هفته
- ورزش سبک: 6 هفته
- ورزش سنگین: 3 ماه
- روابط اجتماعی: 3-4 هفته
این اطلاعات تکمیلی می‌تواند دید جامع‌تری به بیماران درباره روند جراحی، مراقبت‌ها و انتظارات از نتایج بدهد.
جراحی فک بدون ارتودنسی
بهترین سن برای جراحی فک
هزینه جراحی فک
هزینه جراحی فک (جراحی فک بالا جلو آمده ، جراحی فک پایین جلو آمده و جراحی فک پایین عقب رفته) به طور کلی تحت تاثیر موارد مختلفی تغییر می کند که این موارد شامل :
- شدت و پیچیدگی مشکل
- نوع جراحی و تکنیک مورد استفاده
- تجربه جراح و شهرت کلینیک
- نوع جراحی: پیچیدگی جراحی، میزان جابه‌جایی فک و تعداد استخوان‌هایی که نیاز به برش دارند، بر هزینه درمان جلو بودن فک بالا نهایی تأثیر می‌گذارد. جراحی‌های پیچیده‌تر معمولا هزینه بیشتری دارند.
- مدت زمان جراحی: مدت زمانی که جراحی طول می‌کشد، بر هزینه‌ها تأثیر مستقیم دارد. جراحی‌های طولانی‌تر هزینه بیشتری در بر خواهند داشت.
- نوع بیهوشی: نوع بیهوشی مورد استفاده در جراحی (بیهوشی عمومی یا موضعی) نیز بر هزینه‌ها تأثیرگذار است.
- مواد مصرفی: هزینه مواد مصرفی مانند پیچ و پلاک، صفحات و گرافت‌های استخوانی نیز در هزینه درمان جلو بودن فک بالا نهایی محاسبه می‌شود.
- تجهیزات پزشکی: نوع و پیشرفتگی تجهیزات پزشکی مورد استفاده در جراحی نیز بر هزینه‌ها مؤثر است.
نکته مهم”
هزینه ارتودنسی فک پایین عقب رفته به چندین عامل بستگی دارد که می‌تواند تاثیر زیادی بر قیمت نهایی داشته باشد. ابتدا باید توجه داشت که نوع درمان انتخابی می‌تواند هزینه‌ها را تغییر دهد. اگر از بریس‌های فلزی استفاده شود، هزینه نسبت به انواع دیگر مانند بریس‌های سرامیکی یا سیستم‌های شفاف مثل اینویزیلاین معمولاً کمتر است. بریس‌های سرامیکی و اینویزیلاین‌ها به دلیل ظاهر کمتر مشهود و راحتی بیشتر، هزینه بیشتری دارند.
علاوه بر نوع درمان، میزان پیچیدگی ناهنجاری نیز بر هزینه‌ها تأثیرگذار است. اگر مشکل فک پایین خیلی شدید باشد یا نیاز به درمان‌های ویژه و طولانی‌مدت باشد، هزینه‌ها به مراتب بالاتر خواهد رفت. به‌عنوان مثال، در صورتی که بیمار نیاز به استفاده از دستگاه‌های فانکشنال یا کش‌های ارتودنسی برای اصلاح موقعیت فک داشته باشد، هزینه‌ها افزایش می‌یابد.
اول جراحی بینی یا جراحی فک
جراحی فک و بینی به صورت همزمان
جراحی فک صورت کشیده
جراحی فک برای صورت کشیده یکی از تخصصی‌ترین جراحی‌های زیبایی و عملکردی است که برای اصلاح تناسب صورت و بهبود عملکرد فک انجام می‌شود. این جراحی به طور ویژه برای افرادی مناسب است که صورت کشیده و فک بلندی دارند و می‌خواهند به تناسب بهتری در چهره خود دست یابند.
روش‌های جراحی فک برای صورت کشیده
- کوتاه کردن فک پایین
- تغییر زاویه فک
علائم فک پایین عقب رفته چیست؟
این وضعیت می‌تواند به دلایل ژنتیکی، رشد ناکامل استخوان فک پایین یا مشکلات ساختاری رخ دهد. علائم این عارضه شامل موارد زیر است
- ناهماهنگی صورت: یکی از شایع‌ترین علائم، عدم تناسب بین چانه و سایر اجزای صورت است. این وضعیت می‌تواند باعث شود که نمای نیم‌رخ، چانه کوتاه‌تر و عقب‌تر از حالت طبیعی دیده شود.
- مشکلات دندانی: ناهماهنگی فک پایین ممکن است منجر به مشکلاتی مانند اوربایت (جلو بودن دندان‌های فک بالا نسبت به فک پایین) یا بسته نشدن صحیح دندان‌ها شود.
- اختلالات گفتاری: در برخی موارد، چانه عقب‌رفته می‌تواند گفتار را تحت تأثیر قرار دهد و باعث مشکلاتی مانند دشواری در تلفظ بعضی صداها شود.
- مشکلات تنفسی: افراد ممکن است به دلیل فضای محدود در مجرای تنفسی با مشکلاتی مانند خر و پف یا آپنه خواب مواجه شوند.
- کاهش اعتماد به نفس: چانه عقب‌رفته می‌تواند تأثیر منفی بر ظاهر کلی صورت داشته باشد، که این موضوع ممکن است اعتماد به نفس فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
تشخیص و درمان این وضعیت معمولا توسط متخصص ارتودنسی یا جراح فک و صورت انجام می‌شود. درمان ممکن است شامل ارتودنسی یا جراحی اصلاحی فک باشد.
دلایل عقب بودن فک پایین
عقب بودن فک پایین می‌تواند به دلایل متعددی از جمله عوامل ژنتیکی، مشکلات مادرزادی، رشد ناکافی فک، آسیب‌های فیزیکی در کودکی، یا عادات نادرست مانند مکیدن انگشت ایجاد شود. همچنین، عوامل محیطی مانند سوءتغذیه یا بیماری‌های دوران کودکی می‌توانند در بروز این ناهنجاری نقش داشته باشند.
-
ژنتیک:
- شایع‌ترین علت عقب بودن فک پایین عوامل ژنتیکی است. افرادی که والدین یا بستگان نزدیک آن‌ها این مشکل را دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
-
رشد ناکافی فک:
- رشد فک پایین ممکن است به دلایلی مانند اختلالات هورمونی یا شرایط مادرزادی کند یا ناقص باشد.
-
عادت‌های نادرست در کودکی:
- عادت‌هایی مانند مکیدن انگشت، استفاده طولانی‌مدت از پستانک یا تنفس دهانی می‌تواند باعث ناهنجاری در رشد فک شود.
-
تروما یا آسیب:
- آسیب به فک پایین در کودکی یا نوجوانی ممکن است باعث اختلال در رشد طبیعی آن شود.
-
مشکلات مادرزادی:
- برخی از شرایط مادرزادی مانند سندرم پیر رابین یا سندرم ترچر کالینز می‌توانند باعث عقب بودن فک پایین شوند.
-
عوامل محیطی:
- سوءتغذیه، بیماری‌های دوران کودکی و مشکلات تنفسی (مانند آدنوئیدهای بزرگ) ممکن است رشد فک را تحت تأثیر قرار دهند.
تأثیر چانه عقب‌رفته بر بدن و عملکرد
چانه عقب‌رفته (رتروگناتیسما) تاثیرات گسترده‌ای بر بدن دارد که از جنبه‌های زیبایی ظاهری تا عملکردهای حیاتی را شامل می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد مشکلات فیزیکی، عملکردی و روانی شود.
تاثیر چانه عقب رفته بر عملکرد ، چانه عقب‌رفته می‌تواند بر هم‌ترازی دندان‌ها و فک‌ها تأثیر بگذارد. این مسئله ممکن است منجر به مشکلات جویدن و هضم غذا شود. علاوه بر این، اختلال در بسته شدن صحیح دندان‌ها می‌تواند فشار زیادی به مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) وارد کند و باعث درد، صداهای کلیک‌مانند یا حتی قفل شدن فک شود.
مشکلات تنفسی
یکی دیگر از تأثیرات مهم، مشکلات تنفسی است. افراد با چانه عقب‌رفته ممکن است فضای کافی در مجرای تنفسی خود نداشته باشند، که این موضوع می‌تواند به خر و پف یا آپنه خواب منجر شود. آپنه خواب، یک اختلال جدی است که باعث قطع موقت تنفس در خواب شده و خطر بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.
تاثیر روانی
از نظر روانی، چانه عقب‌رفته می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نفس و احساس نارضایتی از ظاهر فرد شود. این موضوع ممکن است بر روابط اجتماعی و کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.
درمان این وضعیت می‌تواند با استفاده از روش‌های ارتودنسی، پروتز یا جراحی فک، تأثیرات آن را کاهش داده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد.
بیماری لثه و دندان
بیماری‌های لثه و دندان شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات دهانی هستند که بافت‌های پشتیبان دندان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این بیماری‌ها عموماً به دو دسته تقسیم می‌شوند:
التهاب لثه (Gingivitis): اولین مرحله از بیماری‌های لثه است که تنها لثه‌ها را درگیر می‌کند. در این مرحله، لثه‌ها ممکن است قرمز، متورم و حساس شوند و به هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن خونریزی کنند. التهاب لثه معمولاً بدون آسیب دائمی به بافت‌های عمیق‌تر و دندان‌ها قابل درمان است و با رعایت بهداشت دهان و دندان قابل بازگشت است.
پریودنتیت (Periodontitis): این مرحله پیشرفته‌تر بیماری لثه است و زمانی رخ می‌دهد که التهاب لثه درمان نشود. در پریودنتیت، التهاب از لثه به بافت‌های عمیق‌تر مانند استخوان فک و لیگامنت پریودنتال سرایت می‌کند. تجمع پلاک و تارتار باعث تشکیل پاکت‌های عمیق بین دندان و لثه می‌شود که محل تجمع باکتری‌ها است. این وضعیت می‌تواند منجر به تحلیل استخوان فک، لق شدن دندان‌ها و در نهایت از دست رفتن آن‌ها شود.
درمان عقب رفتن چانه
عقب رفتن چانه اغلب ناشی از ناهنجاری‌های اسکلتی یا مشکلات دندانی است. روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:
جراحی جلو آوردن فک پایین (Orthognathic Surgery):
این روش معمولاً برای موارد شدید و دائمی انجام می‌شود. در این جراحی، استخوان فک پایین برش داده می‌شود و به جلو آورده می‌شود تا موقعیت صحیح در صورت ایجاد شود.
جراحی توسط جراح فک و صورت انجام شده و نیاز به همکاری با ارتودنتیست دارد.
مدت زمان بهبودی پس از جراحی معمولاً چند هفته است و ممکن است بیمار نیاز به استفاده از براکت‌های ارتودنسی قبل و بعد از جراحی داشته باشد.
پروتزهای چانه یا فک:
در مواردی که مشکل تنها در ظاهر چانه است (و نه عملکرد فک)، از ایمپلنت‌ها یا پروتزهای چانه استفاده می‌شود تا ظاهر چانه تقویت شود.
ارتودنسی:
در صورتی که مشکل جزئی باشد و ناشی از جابجایی دندان‌ها باشد، از براکت‌ها و دستگاه‌های ارتودنسی استفاده می‌شود تا دندان‌ها و فک‌ها به موقعیت مناسب خود برسند.
علل ایجاد بیماری‌های لثه و دندان:
- رعایت ناکافی بهداشت دهان و دندان: عدم مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به صورت منظم.
- تجمع پلاک و تارتار: پلاک یک لایه نازک از باکتری‌هاست که روی دندان‌ها تشکیل می‌شود. اگر پلاک برداشته نشود، به تارتار سخت تبدیل می‌شود که برداشتن آن نیاز به درمان حرفه‌ای دارد.
- عوامل ژنتیکی: افرادی که سابقه خانوادگی بیماری لثه دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
- سیگار کشیدن: یکی از مهم‌ترین عوامل خطر برای بیماری‌های لثه است، زیرا سیگار باعث کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت می‌شود.
- دیابت: قند خون کنترل نشده می‌تواند خطر بیماری لثه را افزایش دهد.
- استرس، سوء تغذیه و مصرف برخی داروها: می‌توانند سلامت لثه‌ها را تحت تأثیر قرار دهند.
علائم بیماری‌های لثه و دندان:
- قرمزی، تورم و خونریزی لثه.
- بوی بد دهان مداوم.
- حساسیت یا درد در لثه‌ها و دندان‌ها.
- تحلیل لثه و نمایان شدن ریشه دندان‌ها.
- لق شدن یا حرکت دندان‌ها.
نحوه پیشگیری و درمان بیماری‌های لثه و دندان
پیشگیری:
- رعایت بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن حداقل دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید و استفاده از نخ دندان.
- معاینات منظم دندانپزشکی: برای شناسایی مشکلات دهانی در مراحل اولیه.
- کاهش مصرف قند: برای جلوگیری از تشکیل پلاک.
- ترک سیگار: یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش خطر بیماری‌های لثه است.
درمان:
درمان غیرجراحی:
-
- جرم‌گیری حرفه‌ای: برداشتن پلاک و تارتار از سطح دندان‌ها و زیر لثه.
- روش اسکیلینگ و روت پلنینگ: پاکسازی عمقی و صاف کردن سطح ریشه دندان برای جلوگیری از تجمع باکتری.
درمان جراحی:
-
- جراحی فلپ لثه: بلند کردن لثه‌ها برای پاکسازی عمیق و سپس بازگرداندن آن‌ها به جای خود.
- پیوند لثه یا استخوان: برای بازسازی بافت از دست رفته.
در صورت عدم درمان، بیماری‌های لثه می‌توانند بر سلامت عمومی بدن تأثیر بگذارند و خطر بیماری‌هایی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی و زایمان زودرس را افزایش دهند. رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک نقش کلیدی در پیشگیری از این بیماری‌ها دارد.
اختلالات گفتاری شامل هر نوع مشکل در تولید، بیان، درک یا استفاده از زبان است. این اختلالات می‌توانند به دلایل مختلفی از جمله مشکلات فیزیکی (مانند شکاف کام)، نورولوژیک (مانند فلج مغزی یا سکته)، یا روانی (مانند اضطراب شدید) ایجاد شوند. برخی از انواع رایج اختلالات گفتاری عبارتند از:
- لکنت زبان: ناتوانی در روان صحبت کردن.
- اختلال تلفظ: اشتباه در بیان برخی صداها.
- آپراکسی گفتار: مشکل در هماهنگی عضلات گفتاری.
درمان این مشکلات توسط گفتاردرمانگران انجام می‌شود و شامل تمرینات تلفظ، تقویت مهارت‌های ارتباطی و در صورت نیاز درمان‌های دارویی است.
درد فک هنگام جویدن و اختلالات گیجگاهی فکی (TMD)
اختلالات گیجگاهی فکی یا TMD به گروهی از مشکلات اشاره دارد که مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) و عضلات مرتبط با آن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این مفصل در جلوی گوش قرار دارد و امکان باز و بسته کردن فک را فراهم می‌کند. علائم TMD شامل موارد زیر است:
- درد یا ناراحتی در فک هنگام جویدن، صحبت کردن یا باز کردن دهان.
- صدای کلیک یا قفل شدن فک.
- سردردهای مزمن، گوش درد یا درد در ناحیه صورت.
علل این اختلالات می‌توانند شامل فشار عصبی، دندان قروچه، آسیب به فک، یا مشکلات ساختاری در مفصل باشند. درمان شامل روش‌های غیرجراحی مانند استفاده از اسپلینت‌های دهانی، فیزیوتراپی، کنترل استرس و در موارد شدیدتر جراحی است.
سوالات متداول در رابطه با جراحی فک
۱. آیا ارتودنسی قبل از جراحی فک ضروری است؟
در اکثر موارد، بله. ارتودنسی قبل از جراحی کمک می‌کند تا دندان‌ها در موقعیت مناسب قرار گیرند و نتیجه جراحی بهتر شود. مدت زمان ارتودنسی معمولاً ۱۲-۱۸ ماه است و پس از جراحی نیز ممکن است چند ماه ادامه یابد.
۲. آیا بعد از جراحی فک، صورت کاملاً قرینه می‌شود؟
تقارن کامل صورت به عوامل متعددی بستگی دارد. جراحی فک می‌تواند تقارن را بهبود بخشد، اما رسیدن به تقارن ۱۰۰٪ همیشه امکان‌پذیر نیست. جراح در جلسات مشاوره، نتایج قابل انتظار را توضیح می‌دهد.
۳. چه مدت باید از کار مرخصی گرفت؟
معمولاً ۲-۳ هفته استراحت کامل نیاز است. بازگشت به کار دفتری پس از ۳-۴ هفته و کارهای فیزیکی پس از ۶-۸ هفته امکان‌پذیر است. البته این زمان برای هر فرد متفاوت است.
۴. آیا جراحی فک روی تکلم تأثیر می‌گذارد؟
در کوتاه مدت ممکن است تغییراتی در تلفظ ایجاد شود، اما با گذشت زمان و تمرین، تکلم بهبود می‌یابد. در بسیاری موارد، اصلاح موقعیت فک می‌تواند به بهبود تکلم کمک کند.
۵. آیا امکان عفونت یا پس زدن پلیت‌های فلزی وجود دارد؟
خطر عفونت و پس زدن پلیت‌ها بسیار کم است. پلیت‌ها از جنس تیتانیوم هستند که سازگاری بالایی با بدن دارد. با رعایت بهداشت و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طبق دستور پزشک، این خطرات به حداقل می‌رسد.
